Eveyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind. Always.

Jeroen Coumou, geborden op 22 januari 1983 en twee dagen na mijn 17de verjaardag, werd mijn leven volledig op zijn kop gezet. Op mijn brommer werd ik aangereden door een dronken automobilist. Een tegenligger die met 130 km per uur een inhaalmanoeuvre deed en zodoende op mijn weghelft terecht kwam. Een botsing was onvermijdelijk. Een kwestie van ‘wrong time, wrong place & a lot of bad luck’.
Tijdens zeven maanden verblijf in  het Dijkzigt Ziekenhuis (Erasmus MC) volgde elf zware operaties met uiteindelijk een beenamputatie van mijn linkerbeen en een instabiele rechterknie als eindbalans. Hierna begon een nieuw leven met een beenprothese en alles wat hier bij komt kijken. Een lang proces van bloed, zweet & tranen.

In de jaren die volgde ronde ik de lerarenopleiding af en ging aan de slag als docent in het voortgezet onderwijs. Met veel plezier heb ik 28 jaar fulltime voor de klas gestaan. In mijn privéleven trouwde ik en werd vader van twee prachtige dochters.
Tanzania & Kenia zijn de landen waar ik mijn jeugd heb doorgebracht en vanaf zevende levensjaar ging ik naar een Engelse kostschool met de toepasselijke naam St.Andrew’s school. De leerlingen kregen er twee uur sport per dag. De nadruk lag op hockey, rugby & cricket. Sporten heb ik altijd geweldig gevonden.
Na mijn ongeval kon ik deze sporten niet meer beoefenen. Mijn schoonouders waren echter fanatieke golfers en zij hebben mij geïnspireerd. Ik heb in 2004 mijn GVB gehaald bij golfprofessional Liz Weima op de Hooge Rotterdamse. Later kocht ik een boekje waarin alle golfbanen van Nederland vermeld stonden. Op één van de eerste pagina’s viel mijn oog op de NGG (Nederlandse Golfvereniging voor Gehandicapten) en ik zocht snel contact.
Vanaf dat moment ging er een nieuwe wereld voor mij open. Ik werd lid van de NGG, later van Team Handigolf. Maar ook van Kleiburg, Amsteldijk en Leeuwenbergh. Zowel in het binnen- als buitenland speelde ik toernooien en wedstrijden. Over een tijdsbestek van 20 jaar heb ik geweldige reizen gemaakt, op de mooiste banen mogen spelen en veel fantastische mensen ontmoet. 

Twee jaar geleden waren mijn golfavonturen bijna definitief voorbij. Op de golfbaan kreeg ik een hartstilstand die ik dankzij adequaat ingrijpen van de mensen om mij heen heb overleefd en sindsdien leef ik met een ICD. Zelf ben ik van mening dat je meer leert van tegenslag dan van voorspoed. Tegenspoed heeft mij geleerd te genieten van het leven en ook sterker gemaakt.
In de loop van de jaren is de acceptatie voor mensen met een fysieke beperking groter geworden. Integratie en participatie. Golf als revalidatie, recreatie en als topsport staat niet meer in de kinderschoenen. Aan deze ontwikkeling wil ik graag een positieve bijdrage leveren. Met mijn beperking vraag ik niet om medelijden maar wel om begrip en medeleven. Er zijn gelukkig veel goede mensen die dit inzien een steentje bijdragen.

De volgende uitspaak van Robin Williams is mij bijgebleven en probeer ik toe te passen in mijn leven. “Eveyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind. Always”.