Het met deze groep altijd een gezellige en fantastische sfeer, waar we ook met elkaar zijn.

Ik ben Paul Nederstigt, geboren op 30 januari 1967. Ik ben getrouwd met Bouchra we leerden elkaar kennen in 1997 en sinds 3 september 2004 zijn we getrouwd. We hebben twee kinderen een zoon met een mentale beperking en een volwassen dochter, Semra. Op mijn 18e ben ik tijdens mijn werk overreden door een mobiele kraan. Ik heb toen een jaar moeten revalideren. Door een gekantelde ruggenwervel is er een blijvende invaliditeit gebleven. Hierdoor is er een chronische Hernia ontstaan. Ik ben dus genoodzaakt om al 40 jaar pijnstillers te slikken. Ik speel golf met een aan mijn rug aangepaste swing. Mijn achterswing is heel kort, maar door effectief de bal te raken kom ik een heel eind. Niet zoals in mijn toptijd waar ik 250 meter sloeg en hcp 3 had, maar ik ben nog steeds een single handicapper.

Zo’n 15 jaar geleden is er ook nog eens een tumor in mijn hoofd ontdekt en daardoor ben ik nogal onstabiel. Wanneer ik met pensioen kan hoeven alleen mijn knieën vervangen voor twee kunstknieën en in mijn schouder moeten de pezen weer terug op de plek gezet worden, waar ze eigenlijk horen. Sinds het ongeluk liggen deze naast de kom. Maar verder ben ik gelukkig en kerngezond. Een aantal jaren geleden ben ik in aanraking gekomen met Handigolf doordat ik veel met Roel van Iersel meeging om hem naar diverse toernooien te rijden. Zo’n 2 jaar geleden ben ik door Frans Harmsen overgehaald om in het team te komen en heb me er toen ook definitief bij neergelegd dat ik niet bionische ben maar fysiek toch echt wel een flinke uitdaging heb. Wij als gehandicapte golfers hoeven elkaar niets meer wijs te maken hoe het is als je een tijdje er uit bent of door pijn een tijdje niet kan spelen. Het met deze groep altijd een gezellige en fantastische sfeer, waar we ook met elkaar zijn.
Ik vind het daarnaast leuk om anderen te helpen met de ontwikkeling van hun spel.