Elke uitdaging is een kans, elke slag een stap vooruit!

Tamara Otter Hordijk, mijn verhaal begint op 27 september 2008. Ik ging een ritje maken samen met mijn ouders in hun nieuwe auto. Je raadt het al, onderweg ging het behoorlijk mis: een Mercedes raasde met meer dan 100 km/u tegen ons aan. Mijn ouders hadden geluk en kwamen er redelijk goed vanaf, maar ik lag behoorlijk in de kreukels. Mijn leven zou dan ook nooit meer hetzelfde zijn. Het was een enorm diep dal waar ik doorheen moest, maar gelukkig vond ik uiteindelijk de weg terug en dat mede dankzij golf.  

Het herstel proces, was een ander verhaal. Ik moest meerdere keren worden geopereerd en vrijwel alles opnieuw leren. Zo was bijvoorbeeld mijn schouder zo beschadigd dat hij verwijderd moest worden. Ik heb een bijzondere schouderprothese, een bal die van binnen zit. Van buiten zie je er niets van, maar binnenin is het allesbehalve normaal. Ook mijn bovenarm is van titanium, en deze is omgekeerd gescharnierd. Het betekent dat ik mijn arm niet volledig kan draaien en dat ik de fijne motoriek mis die je bijvoorbeeld nodig hebt voor golf. Ik speel daarom met 1 arm. 

In eerste instantie had ik niet bepaald veel zin. Ik was zwaar depressief, gebruikte eigenlijk alleen maar medicatie en lag uitgeblust op de bank. Mijn moeder bleef aandringen: “Kom nou, ga mee, dan ben je lekker buiten, dat is goed voor je.” Uiteindelijk gaf ik toe en ging ik met haar mee naar de golfclub. Daar ontmoette ik een golfpro die me vertelde dat je prima met één arm kunt golfen, en dat het zelfs een voordeel is als je nooit eerder hebt gespeeld. “Dat geloof je toch zeker zelf niet,” dacht ik, maar hij nodigde me uit om toch een balletje te slaan. Tot mijn verbazing ging het best goed.

Het duurde nog even voordat ik echt serieus met golf begon, vooral omdat ik opnieuw geopereerd moest worden en het herstel allesbehalve makkelijk was. Maar uiteindelijk, was ik verkocht. Ik had de smaak te pakken en het voelde fantastisch om iets nieuws te ontdekken. Tijdens een wedstrijd kwam ik in contact met Tineke Loogman van Team Handigolf. Ze zag mijn gedrevenheid en talent en vroeg of ik bij het team wilde komen. Natuurlijk wilde ik dat! 

Team Handigolf speelt vaak 2x per week en ik probeer zoveel mogelijk aan te sluiten. Ook mag ik wel eens mee naar het buitenland en speel dan in European Disabled Tour. Golf heeft echt mijn leven gered. Het heeft me geholpen om mijn motivatie terug te vinden en weer zin in het leven te krijgen. Het heeft me niet alleen fysiek sterker gemaakt, maar ook mentaal. Het gaf me de drive om andere dingen op te pakken. Natuurlijk heb ik wel eens pijn, dat zal altijd blijven, maar ik wil zo fit mogelijk blijven, zodat ik zo lang mogelijk kan blijven golfen. Het team helpt daarbij, we maken grappen met elkaar en stimuleren en helpen elkaar, het is echt een familie geworden.

Eigenlijk is er niets dat ik niet mooi vind aan golf. Je bent lekker buiten, je bent in goed gezelschap en je komt op de mooiste plekken. Waar je ook speelt, elke golfbaan is prachtig. Daar kan ik echt van genieten. Ik vind het competitie-element ook leuk, net als het mentale aspect, de strijd met jezelf. Wat ik echt geweldig vind, is dat je jezelf altijd kunt blijven verbeteren. 

Elke uitdaging is een kans, elke slag een stap vooruit!